In het 2e nummer Amsterdamse School onder de loep genomen
Hierbij tref je het 2e nummer aan van Webzine Opinie.
We hebben tamelijk veel aandacht gekregen voor ons eerste nummer. Zonder twijfel is het belangrijkste prestatie criterium voor een tijdschrift, haar oplage. Het eerste nummer van Webzine Opinie kreeg meer dan duizend ‘unieke bezoekers’. Toch zou het niet eerlijk zijn om het aantal bezoekers van een ‘webzine’ als zijnde de oplage te presenteren, want het getal zal onvermijdelijk een aantal toevallige bezoekers inhouden. Aan de andere kant was het aantal mensen dat tussen de bladzijden van Webzine Opinie rondsnuffelde en er een lange tijd aan besteedde, meer dan twee honderd. We beschouwen dit als een goed begin voor een tijdschrift dat integratie als thema heeft.
Tevens kregen we opmerkelijk veel ingezonden brieven. Gelukkig kregen we van niemand te horen dat we ons ‘niet met Nederland mogen bemoeien; dat we per slot van rekening Turken zijn en geen Nederlander.’ In bijna alle ingezonden brieven, zowel in de Turkse als in de Nederlandse, stond dat ons initiatief zeer op prijs wordt gesteld. Hartelijk dank voor de felicitaties!
Tevens valt het op dat de ingezonden brieven weinig te maken hebben met de inhoud van het webzine. Heeft dat wat we over Multatuli/Max Havelaar hebben geschreven misschien geen indruk gemaakt op de lezer? Zijn we er niet in geslaagd om een paar mensen het Multatuli Museum te laten bezoeken, de Max Havelaar te lenen in de bibliotheek of tenminste Multatuli in Wikipedia op te laten zoeken? Dat valt moeilijk in te schatten. Toch durven we te beweren dat onze lezer die twee namen: ‘Multatuli’ en ‘Max Havelaar’ zal onthouden voor toekomstige referentie.
***
Terecht heeft een deel van onze lezers erop gewezen dat we als hoofddoelgroep de mensen van Turkse en Koerdische afkomst hebben gekozen en zo de andere, uit Turkije afkomstige volkeren, buitengesloten hebben. Dit vinden we een belangrijk punt. Hartelijk dank voor het openen van onze ogen! Bij deze gelegenheid doen we onze groeten aan alle volkeren van Turkije en van de hele wereld. Leve de eenheid en de broederschap van de volkeren!
***
In dit nummer is ons dossieronderwerp ‘Amsterdamse School’. Het is een architechtonische stijl die in het begin van de vorige eeuw in Amsterdam tot bloei kwam en zijn invloed heeft gehad op alle grote steden van Nederland.
In dit land waarin we leven zijn er twee mentaliteiten steeds met elkaar in stijd. Aan de ene kant gaan ultra-egoïsme en conservatieve kleingeestigheid hand in hand met als motto: ‘ieder voor zich’ en als je iets wilt veranderen krijg je te horen: 'doe normaal, dan doe je al gek genoeg’.
Aan de andere kant van de strijd bevinden zich ‘onze Nederlanders’, diegenen die we in ons webzine zullen voorstellen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Multatuli, die in een tijdperk waarin mensen met een zwarte huidskleur, met een ring door hun neus op de markt werden verkocht, durfde te zeggen: 'Van de maan af gezien zijn we allen even groot'. Aan deze kant staan ook de jonge, idealistische architecten van de ‘Amsterdamse School’, die in een tijdperk, waarin de arme bevolking van de steden als beesten in stallen moesten leven, 'paleizen voor de arbeiders’ hebben ontworpen.
***
Het 2e nummer van Webzine Opinie mag gezien worden als een oproep om beter te kijken naar de huizen, pleinen, bruggen, scholen en speelplaatsen waar je elke dag langsloopt.
Kijk eens aandachtig om je heen, je zult een schoonheid zien die bedoeld en toegankelijk is voor iederen! Die schoonheid is typisch Nederlands.
We hebben tamelijk veel aandacht gekregen voor ons eerste nummer. Zonder twijfel is het belangrijkste prestatie criterium voor een tijdschrift, haar oplage. Het eerste nummer van Webzine Opinie kreeg meer dan duizend ‘unieke bezoekers’. Toch zou het niet eerlijk zijn om het aantal bezoekers van een ‘webzine’ als zijnde de oplage te presenteren, want het getal zal onvermijdelijk een aantal toevallige bezoekers inhouden. Aan de andere kant was het aantal mensen dat tussen de bladzijden van Webzine Opinie rondsnuffelde en er een lange tijd aan besteedde, meer dan twee honderd. We beschouwen dit als een goed begin voor een tijdschrift dat integratie als thema heeft.
Tevens kregen we opmerkelijk veel ingezonden brieven. Gelukkig kregen we van niemand te horen dat we ons ‘niet met Nederland mogen bemoeien; dat we per slot van rekening Turken zijn en geen Nederlander.’ In bijna alle ingezonden brieven, zowel in de Turkse als in de Nederlandse, stond dat ons initiatief zeer op prijs wordt gesteld. Hartelijk dank voor de felicitaties!
Tevens valt het op dat de ingezonden brieven weinig te maken hebben met de inhoud van het webzine. Heeft dat wat we over Multatuli/Max Havelaar hebben geschreven misschien geen indruk gemaakt op de lezer? Zijn we er niet in geslaagd om een paar mensen het Multatuli Museum te laten bezoeken, de Max Havelaar te lenen in de bibliotheek of tenminste Multatuli in Wikipedia op te laten zoeken? Dat valt moeilijk in te schatten. Toch durven we te beweren dat onze lezer die twee namen: ‘Multatuli’ en ‘Max Havelaar’ zal onthouden voor toekomstige referentie.
***
Terecht heeft een deel van onze lezers erop gewezen dat we als hoofddoelgroep de mensen van Turkse en Koerdische afkomst hebben gekozen en zo de andere, uit Turkije afkomstige volkeren, buitengesloten hebben. Dit vinden we een belangrijk punt. Hartelijk dank voor het openen van onze ogen! Bij deze gelegenheid doen we onze groeten aan alle volkeren van Turkije en van de hele wereld. Leve de eenheid en de broederschap van de volkeren!
***
In dit nummer is ons dossieronderwerp ‘Amsterdamse School’. Het is een architechtonische stijl die in het begin van de vorige eeuw in Amsterdam tot bloei kwam en zijn invloed heeft gehad op alle grote steden van Nederland.
In dit land waarin we leven zijn er twee mentaliteiten steeds met elkaar in stijd. Aan de ene kant gaan ultra-egoïsme en conservatieve kleingeestigheid hand in hand met als motto: ‘ieder voor zich’ en als je iets wilt veranderen krijg je te horen: 'doe normaal, dan doe je al gek genoeg’.
Aan de andere kant van de strijd bevinden zich ‘onze Nederlanders’, diegenen die we in ons webzine zullen voorstellen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Multatuli, die in een tijdperk waarin mensen met een zwarte huidskleur, met een ring door hun neus op de markt werden verkocht, durfde te zeggen: 'Van de maan af gezien zijn we allen even groot'. Aan deze kant staan ook de jonge, idealistische architecten van de ‘Amsterdamse School’, die in een tijdperk, waarin de arme bevolking van de steden als beesten in stallen moesten leven, 'paleizen voor de arbeiders’ hebben ontworpen.
***
Het 2e nummer van Webzine Opinie mag gezien worden als een oproep om beter te kijken naar de huizen, pleinen, bruggen, scholen en speelplaatsen waar je elke dag langsloopt.
Kijk eens aandachtig om je heen, je zult een schoonheid zien die bedoeld en toegankelijk is voor iederen! Die schoonheid is typisch Nederlands.
Het eerste nummer heeft meer dan 1000 lezers bereikt. Hierboven een snapshot van het nieuws over Webzine Opinie op de website van het Multatuli Museum
Evren Madran
Labels: allochtoon, Amsterdamse School, arbeider, integratie, Koerdisch, kunst, Nederland, neoliberalisme, Opinie, sociaal, socialisme, Turks
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage